-
1 ermitteln
vtwykry(wa)ć; prowadzić dochodzenie -
2 ermitteln
er'mitteln (-le; -) vt ( errechnen) wyliczać <- czyć>; ( feststellen) ustalać < ustalić>; Täter wykry(wa)ć; v/i prowadzić dochodzenie ( gegen przeciw D) -
3 recherchieren
recherchieren [reʃɛr'ʃiːrən] (-) vt szukać informacji (o L); v/i prowadzić dochodzenie -
4 untersuchen
unter'suchen (-) ( analysieren, erforschen, beobachten) <z>badać (a MED); ( sich durch Augenschein überzeugen) (gruntownie) oglądać < obejrzeć>; (überprüfen) sprawdzać <- dzić>; polizeilich < prze>prowadzić śledztwo oder dochodzenie;sich ärztlich untersuchen lassen być badanym oder zostać zbadanym przez lekarza
См. также в других словарях:
prowadzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, prowadzićdzę, prowadzićdzi, prowadzićadź, prowadzićdzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wieść do jakiegoś celu, w jakieś miejsce kogoś (coś), kto (co) nie zna drogi lub nie może … Langenscheidt Polski wyjaśnień
prowadzić — ndk VIa, prowadzićdzę, prowadzićdzisz, prowadzićwadź, prowadzićdził, prowadzićdzony 1. «wieść kogoś, coś do jakiegoś miejsca, do celu; przeprowadzać kogoś, kto nie zna drogi albo sam iść nie może, wskazywać komuś drogę» Prowadzić dziecko za rękę … Słownik języka polskiego
dochodzenie — n I 1. rzecz. od dochodzić. 2. lm D. dochodzeniedzeń «pierwsze stadium postępowania karnego, prowadzone przez prokuratora, policję lub osoby do tego upoważnione, polegające na wstępnym zebraniu dowodów i wyjaśnieniu okoliczności związanych z… … Słownik języka polskiego
kontrola — ż I, DCMs. kontrolali; lm D. kontrolali 1. «porównanie stanu faktycznego ze stanem wymaganym, rozpatrywanie czegoś; dochodzenie czegoś, wnikanie, wgląd w coś; nadzór nad czymś a. nad kimś» Kontrola techniczna. Kontrola społeczna. Kontrola… … Słownik języka polskiego